Olatz Gabilondori elkarrizketa

 Olatz Gabilondo Azkoitiarra, Xeye taldeko atleta bikaina dugu. Korrika egiteaz gain, taldean berak egin izan duen lana ez da ahuntzaren gau-erdiko eztula izan. Hemen dituzue berak guk eginiko zenbait galderari emandako erantzunak, denontzat erreferentzia bat izan den neska honek badu gauza interesgarririk kontatzeko.

- Noiz eta zergaitik hasi zinen Korrika?

Betidanik izan dut gustuko korrika egitea. Garai bateko EGBa bukatu nuen arte, hau da 14 urte izan nituen arte, parte hartu izan nuen zenbait lasterketetan. Ondoren, jarraitzeko gogoa banuen ere, saskibaloian jolasteari ekin nion, nire beste zaletasuna. 18 urte nituenean, Gasteizera joan nintzen ikastera. Saskibaloian jarraitzeko aukera izan ezinik, noizean behin ateratzen nintzen korrika egitera eta Gasteizetik itzuli nintzenean, 21 urtez maiztasun gehiagorekin hasi nintzen korrika.

- Zer eman eta zer kendu dizu atletismoak?

Nire ustez bizitzan, gauza guztietatik ikas dezakegu zerbait, bereziki gaizki ateratzen zaizkigun gauzengatik. Ez dut uste ezer kendu didanik, eman baizik, momentu txarrentatik zerbait aprobetxatzeko aukera eman bai dit. Nahi izan dudan denbora eskaini diot, beste toki batzuetatik kenduz noski, derrigorrezkoak ez diren gauzetatik. Azkenean aukeraketa egin beharra dago eta pasa zenezakeen denbora hori familia eta lagunekin, baina maite gaituztenok ulertzen eta errespetatzen dituzte gure nahi eta beharrak.

-Uste duzu atletismoa bakarkako kirola dela?

Ez. Beharbada hortan zorte handia izan dut eta ia beti izan dut norbait korrika egiteko eta benetako lagunak egiteko aukera izan dut mundu honetan. Badaude zenbait momentu non bakar lana garrantzitsua den, baina nituen helburuak bete ahal izateko, nahiago nuen lagunartea eta taldekideen laguntza eta bultzada, ezinbestekoa izan delarik une askotan.

- Atletismoan izan duzun momenturik gozoena eta garratzena.

 

Garratzenak lesioak eta gaixotasunak izan dira baina ahaztea hobe. Gozoak asko, baina aukeraketa bat egin beharko banu, San Silbestrean atera nintzen lehen aldian, lehenengo azkoitiarraren saria jaso nuenean. Ondoren, lasterketa berdinean lehenengo hiru postuetan gelditu nintzen lehen aldian eta azkena joan zen urtean, Maratoi Erdian 1.30eko denbora jeisten nuela ikusten ari nintzenean Loiolako sarreran. Baina ederrena nirekin momentu alai horiek konpartitzeko prest egon direnen aurpegi alaiak. Egiten dugun lanak beste batzuk ere pozten dituela ikustea, oso polita izaten da.

Gure neska mutilekin ere asko disfrutatu dut. Orain nik gozatzen dut beraien lorpenak ikusiz, askotan neureak ere pixka bat izango balira bezala.

- Nola ikusten duzu emakumezkoen atletismoa?

Gaztetxoak indartsu datozte eta taldean baditugu batzuk etorkizun ona dutenak. Pentsatu nahi dut gero eta gehiago indartzen joango dela, urte txakal batzuk pasa baititu. Denek dute beren meritua, bai gizonezko eta baita emakumezkoek ere, baina guk baditugu zenbait faktore zenbaitetan gure kontra jokatzen dutenak eta gure eguneroko lana zaildu dezaketenak. Bestalde, faktore hauek berauek gogortu egiten gaituzte. Gero eta emakume gehiago ikusten da korrika eta lasterketetan parte hartzen eta hau pozgarria da.

- Zer esango zenieke taldean ditugun atleta gaztetxoei?

Norbaitek esan zuen bezala "Pozak biderkatu egingo ditugula eta zailtasunak zatitu". Jarrai dezatela horrela eta jarrai dezatela giro on hori izaten. Horri esker beti izango bai dituzte beraien garaipenak partekatzeko lagunak eta tristurak datozenean, hauek ere banatzeko aukera. Lana ondo egiten denean, gauzak ateratzen direla eta bestela, pazientzia, gorputzari entzun eta ahal duten heinean disfruta dezatela egiten duten guztiaz.